10.''A ty czego pragniesz?''

ważna notka pod rozdziałem!

 (Rose)

-No więc...-zaczął Brad.

-Umm...taa-nie wiedziałam co powiedzieć. Zrobiło się niezręcznie.

-Ee..Muszę cię koniecznie o coś zapytać.-powiedział już nieco śmielej Brad.

-Tak

-Co będzie z nami? wiesz...skończyły się te całe lekcje.

-Tak, skończyły.-odparłam- NIe myślałam o tym w ogóle.A ty?

-Moglibyśmy się spotykać. Przecież lubimy przebywać w swoim towarzystwie,przynajmniej ja tak uważam. –odpowiedział Brad. Próbował być wyluzowany,jednak nie wyszło mu. Widać ,ze był spięty.

-Tak,ja też tak myślę. A po za tym..i tak często jesteś u Tristana,więc się zobaczymy jeszcze nie raz.

-Um..Rose,ale mi nie chodziło o spotkania z Trisem i resztą Vampsów.

-Ou.-zdziwiłam się.

-Lubię Cię i przyjemnie mi się z Tobą rozmawia...-zaczął Bradley.

-Brad...-chciałam chłopakowi przerwać.

-Tak? -zapytał.

-Skończ. Nie mów mi teraz o takich rzeczach ,błagam. Ja się do tego nie nadaję. Nie masz pojęcia co ja przeżyłam w dzieciństwie. To cud ,że ja w ogóle tutaj jestem. Nie wiem czy będę w stanie się z Tobą tak spotykać. To wszystko jest świeże. To dla mnie nowość. Próbuję się przed Tobą choć trochę otworzyć. NIe przyśpieszaj niczego. Co będzie to będzie. Żyjmy chwilą. Carpe diem!

-Okay,rozumiem. Ale wiedz Rose ,ze bardzo mi na Tobie zależy. Nie chciał bym z Tobą stracić kontaktu,zrozumiano?

-Tak,tak.-odpowiedziałam ,uśmiechając sie przy okazji wesoło.

-No to może tak dla zmiany tematu..hm co by tu porobić.

-Może obejrzymy jakiś film?-zaproponowałam.

-Oo! To bardzo fajny pomysł! Jakaś propozycja?-zapytał Brad.

-Hm..nie wiem co Ty lubisz..-dopowiedziałam bez namysłu.

-Ok,a co powiesz na ‘’Now is good’’ ?

-Ojeju uwielbiam ten film. To nic ,ze oglądałam go już z 20 razy.

-Też go lubię.-uśmiechnął się promiennie w moją stronę Brad.

 Brad podniósł się z łóżka i poszedł do biurka po laptop. Czułam się troszkę nieswojo siedząc tak z chłopakiem w jednym pokoju,robiąc coś co chyba robi typowa para,a my…nie byliśmy parą,co sprawiało jeszcze większe zażenowanie.Bradley usiadł na łóżku w pozycji półleżącej,podpierając plecy o obręcz dwuosobowego łożka  i poduszki, natomiast laptop postawił na swoich kolanach. Nie widziałam zbyt dobrze ekranu,więc położyłam głowę na jego klatce piersiowej. To dziwne,ale..nie czułam się niezręcznie. To było chyba czymś naturalnym. Wiedziałam ,ze już nie muszę się przy nim krępować. Spojrzałam tylko jeszcze w jego cudowne tęczówki,niemo  pytając się o przyzwolenie. Chłopak pokiwał tylko głową i zaczął szukać filmu na swoim dysku. Kiedy Brad już znalazł film poprawiliśmy swoje pozycje tak,aby nam było wygodnie nam obojgu. Brad leżał teraz już całkowicie,a moja głowa spoczywała na jego brzuchu. Wydaje mi się,że było nam wygodnie. 

Oglądaliśmy film z zaciekawieniem. Mimo ,że znałam już pewne sceny i dialogi na pamięć to zawsze z chęcią powracałam do tego filmu. Jest on naprawdę ciekawy i dużo uczy.

-Wiesz co..-zaczepiłam chłopaka,odrywając go na chwilę od oglądania filmu.

-Hm?-zamruczał.

-Chciałabym przeżyć kiedyś taką miłość jak jest przedstawiona w tym filmie. Chciałabym się w kimś zakochać,tak z dnia na dzień. Chciałabym żeby mój chłopak tak się o mnie troszczył i w ogóle,ŻEBY BYŁ!

-Rose,chyba każdy pragnie takiej miłości,nie sądzisz?

-Nie wiem,a Ty czego pragniesz?

-Ja? Sam  nie wiem. Nie chcę wymyślać sobie żadnych ideałów,bo jeśli się w kimś zakocham to ten ktoś automatycznie stanie się moim  ideałem. Chociaż wiesz..jednak ja mam swój ideał - Zoey Deschanel. Jest cudowna,ubóstwiam ją! Ale przechodząc do przyziemnych spraw – uśmiechnął się- Też chcę się w kimś zakochać.

-Ja nie wiem czy jestem gotowa na jakikolwiek związek.-odpowiedziałam.-A masz kogoś na oku?

-Nie..nie wiem.Chyba tak.

-Wiem,że imienia mi nie zdradzisz ,ale może opowiesz mi jaka jest?-zapytałam zaciekawiona

-I znowu odzywa się w Tobie ciekawska Rose-Brad słodko zachichotał- Jest bardzo ładną i strasznie uroczą dziewczyną.Po porostu cudo! Jest też bardzo miła i pomocna.

-Wow. –odpowiedziałam.-życzę Ci szczęścia z tą dziewczyną. Jak zaczniesz coś działać do koniecznie mi powiedz,okej?

-Dobrze Rose.Będziesz pierwszą osobą,która się o tym dowie.-zaśmiał się Brad.

Powróciliśmy do porzuconej czynności,czyli oglądania filmu. Na niektórych scenach po moich policzkach spływały łzy. Takie dramaty nie są dobre dla tak emocjonalnych osób jak ja.-pomyślałam. Dalej oglądalibyśmy w spokoju gdyby nie to ,że Natalie weszła do Brada.

-Czy wy nie jesteście za młodzi do tego aby leżeć w jednym łóżku? O ILE WIEM TO ROSE JESZCZE NIE SKOŃCZYŁA OSIEMNASTU LAT,HMM?

-Oj,przymknij się! –Zaśmiał się Bradley.

-Ech.. Brad! następnej bezbronnej dziewczynie mieszasz w głowie! Biedaczka będzie przez ciebie po nocach ryczała! –tym razem odpowiedziała ciętą ripostą siostra chłopaka.Czułam jak moją twarz oblewa rumieniec. –Wiesz Rose ,ze przecież żartuję,prawda?

-Zauważyłam,że lubicie sobie dogryzać. To normalne. Mam podobnie z Tris’em.-uśmiechnęłam się,przy czym podniosłam się i usiadłam po turecku,aby nie było większego zamieszania.-Wiecie co? Ja chyba muszę już leciec. Jest już dość późno,a mam jeszcze kartkówkę z chemii.

-A,rozumiem.-powiedziała Nat –To do zobaczenia. Mam nadzieję,że będziesz tu bywała częściej.

Oj ,jeszcze tego brakowało- pomyślałam.

-Mogę Cię odprowadzić? - zapytał Brad.

Kiedy wyszliśmy na zewnątrz zimny wiatr owiał moje ramiona,na których wisiał niedbale sweterek. Szliśmy z Bradem ulicą rozmawiając o błahych sprawach. Chłopak ciągle mnie przepraszał za zachowanie Nat. Uważałam ,że nie ma powodów do przeprosin. Doskonale rozumiałam tą sytuację. Tyle razy docinałam sobie z Tristanem,ze nie sposób zapamiętać. Nie zwracałam uwagi na to ,że Nat próbuje mnie swatać z Bradem. Podczas naszej rozmowy wiele razy wspominała o mnie i o jej bracie. Mówiła jaką to bylibyśmy cudowną parą. Chciałam ją wyśmiać,lecz moje dobre wychowanie nie pozwoliło na to. Zdołałam wydusić z siebie tylko cichy jęk niezadowolenia. Gdy doszliśmy do mojego domu Brad pożegnał się ze mną i odszedł. Nie wiem dlaczego,ale zawsze gdy na niego patrzyłam na mojej twarzy pojawiał się uśmiech. Nic z tego nie rozumiałam. Zobaczyłam jeszcze jak Bradley się odwraca i macha w moją stronę,potem znikł za rogiem i nie byłam w stanie dalej na niego spoglądać.Wróciłam do domu.

30 KOMENTARZY = ROZDZIAŁ 11

Dziękuję Wam bardzo za wszystkie komentarze,ale błagam Was! Wysilcie sie troszke i napiszcie nieco dłuższy komentarz niż ''super,czekam na nn'' .Wyraźcie swoją opinię,co Wam sie podoba a co nie itd. :> Będę bardzo wdzięczna <3

Pozdrawiam,Wiki! 

ps: Rozdział dedykuję ~ @ballmcveyevans ~ w sumie dzięki niej dzisiaj w ogóle jest rozdział.Takze możecie jej podziękować.